بازارچه محلی

به گزارش ایسنا، «محل در نظر گرفته‌شده برای بازارچه اصلاً خوب نیست، آیا شما حاضر می‌شوید همسر و دخترتان بعد از ساعت ۱۸ در آن مکان تردد کنند، آنجا نورپردازی مناسبی ندارد، دسترسی به آن سخت است، بازارچه به نام زنان است و باید به‌گونه‌ای طراحی شود که زنان بتوانند در هر ساعت از روز و پاسی از شب از آن بهره ببرند، زنان در این بازارچه احساس امنیت و آرامش ندارند، مکان در نظر گرفته‌شده پرت‌ترین محل و بدون پاخور است باید بازارچه را منتقل کنیم» سخنان حسین صلح‌جو عضو، شورای شهر قزوین در صحن علنی شورای شهر برایم تکان‌دهنده بود، پرت‌ترین محل بدون پاخور و محلی بدون امنیت چرا باید به‌عنوان محلی برای بازارچه دائمی دستاوردهای زنان انتخاب شود.

 تصمیم گرفتم به سراغ اهالی بازارچه بروم تا نظر آن‌ها را بدانم که چه مشکلاتی دارند، خیابان ولیعصر کمی پایین‌تر از پارک‌سوار که محل استقرار اتوبوس‌های درون‌شهری است، چندین کیوسک صورتی آجری نما در کنار هم قرار گرفتند، کیوسکی که در نگاه اول به نظر خانه‌های پیش‌ساخته برای اسکان به نظر می‌رسد و از دور نشانی از بازارچه ندارد، نه دری دارد و نه بنری یا هر چیز دیگری که نشان دهد بازارچه‌ای در حال کار است.

شاید اگر خبرنگار نبودم، نمی‌توانستم دقیقاً بازارچه را پیدا کنم چراکه وقتی از خیابان نگاه می‌کنی هیچ علامت و نشانه‌ای از بازارچه نمی‌بینی به‌جز کانکس‌های پیش‌ساخته‌ای که نشانی از هیچ‌چیز ندارد، حدوداً سه ماه است که بازارچه دائمی دستاوردهای زنان در این مکان افتتاح‌ شده است، بازارچه‌ای که قرار بود نور امید در دل زنان سرپرست خانوار و زنان هنرمند شهر روشن کند همچنان در سکوت است، غرفه‌های خالی بازارچه بیش از هر چیزی توجه را جلب می‌کند، کیوسک‌ها طوری چیده شده است که بازارچه به چشم نیاید، طرح اولیه بازارچه با آن چیزی که دیده می‌شود متفاوت است، نه‌تنها غرفه‌ها اجاره داده نشده است بلکه بیش از ۲۰۰ زن در انتظار پذیرش غرفه هستند.