بازارچه محلی

  بازار سنتی شمال ایران سابقه ای دیرینه دارند. در گذشته، در مناطقی که تعدادی روستای آباد وجود داشت، در زمان های مشخصی یک بازارچه به صورت دائمی، هفتگی یا روزانه در هر یک از این روستا ها برگزار می ­شد و اهالی روستا کالا های قابل فروش خود را به بازار می ­بردند و کالاهایی را که نیاز داشتند، از سایر فروشندگان می­ خریدند. در دهه­ های گذشته تحولات بسیاری صورت گرفته ­است که روی شیوه­ ی سکونت مردم روستا، خرید و فروش و تجارتشان تاثیر گذاشته ­است، اما بازار سنتی شمال  رونق و اعتبار خود را حفظ کرده­اند و همواره مورد توجه ساکنان این شهر ها و همان طور سایر گردشگرانی که به این مناطق سفر می ­کنند، بوده اند. احتمال کمی وجود دارد که کسی به شهر­ های شمالی ایران سفر کند ولی به بازار­های سنتی و محلی موجود در آن ­ها سر نزنند. این بازارچه ­ها حال و هوای بسیار جالبی دارند که مشابه آن ­را در بازار­ های سایر مناطق کشور، نمی­توان دید. این بازار ­های سنتی و بومی آن ­قدر تماشایی و بی ­نظیر هستند که می ­توان آن ها را جزء جاذبه ­های دیدنی این مناطق به ­شمار آورد. تماشا کردن روستاییانی که حیوانات زنده ی خود را به بازار آورده و با لهجه­ ی زیبای شمالی خود، قصد شیرین زبانی برای مشتریان دارند تا آن­ ها را برای خرید خوراکی ­های محلی ، صنایع ­دستی و ... متقاعد کنند، برای همگان می­تواند جالب و خاطره ­انگیز باشد.

ویژگی های بازارهای سنتی شمال

بازار­های سنتی شمال ایران، همانند یک نمایشگاه بزرگ هستند که محلی برای داد­ و­ ستد و خرید ­و­ فروش محصولات بومی و صنایع­ دستی مردمان روستا به­ شمار می­ روند. تولیدات بومی روستاییان، معمولا شامل محصولات کشاورزی است و در زمان­هایی که کشاورزی رونق داشته باشد، به همان نسبت، کالاهایی که در بازار ها عرضه می ­شود، متنوع تر خواهد بود. هرکدام از بازار­های سنتی و محلی، آداب و رسوم و قوانین مخصوص به خود را دارند که ریشه در عادت ­ها و باور ­های فرهنگی و مذهبی مردم آن منطقه دارد. این بازار­ها به صورت دائمی، هفتگی، و فصلی برگزار می ­شود و دلیل تمایز این بازار­ها از بازار­ های مرکزی ایران، نوع کالاهایی است که به دست خود اهالی روستا و با بهترین و مرغوب ترین مواد اولیه تولید می­ شود و بخاطر حذف دلالان و واسطه­ ها، با قیمت مناسبی در اختیار مشتریان قرار می ­گیرد.

محصولات بازارهای سنتی شمال

 این  بازار های محلی آن ­قدر رنگارنگ، متنوع ، خوش ­رنگ و بو هستند که هیچ فردی وجود ندارد که در این بازارها بچرخد و خوراکی ‌های خوشمزه ی دست ­فروشان را که معمولا شامل ترشیجات، مرباجات، و فرآورده‌ های زیتون، هستند ببیند و آن­ها را مزه نکند. محصولات محلی از قبیل: سبزیجات و میوه ­های متناسب با فصل، نظیر : نارنگی و پرتغال، به، ، خرمالو، ازگیل ، گلابی  محلی(خوج)، و مواد غذایی مانند ، ماهی شور، ماهی تازه، میگو، دوغ و پنیر و ماست، ترشیجات، مرباجات ، زیتون، باقلای محلی، برنج ، گیاهان دارویی ، صنایع آهنگری نظیر بیل و داس، پوشاک و لباس های محلی و دست دوز، به همراه وسایل خانگی و ابزار کشاورزی و... در بازار های محلی یافت می  شود، در برخی از بازار ها نیز روستاییان به فروش دام­ های خود از قبیل گاو، گوسفند و اسب می­ پردازند و بازار فروش دام  همیشه از قسمت های پر طرف دار و پر درآمد بوده ­است.