بازارچه محلی

بازار تهران با تمام جاذبه های گردشگری و قدمتی که داشت در گذر زمان بسیار فرسوده شده بود و دیگر ظاهری که از آن دیده می شود شایسته یک مکان گردشگری فاخر نبود. تا اینکه در سال ۱۹۳۱ با همت جمعی از مسوولان و البته کسبه بازار بخشی از بازار مرمت شد تا اینکه در سال جاری پس از به پایان رسیدن قسمتی از پروژه‌ بازسازی و مرمت، بازارچه دائمی عودلاجان این بار به عنوان بازارچه تخصصی صنایع دستی می باشد بازگشایی شد. شهر تهران که مهد هنر و فرهنگ این سرزمین است تا به حال فاقد چنین بازاری بود .

شاید یکی از مهم ترین نکات این بازار تاریخی دور بودن آن از شلوغی های ابتدایی بازار باشد. این بازار در خیابان ۱۵ خرداد قرار دارد و وقتی از مترو ۱۵ خرداد خارج می شوید با چند دقیقه پیاده روی در این خیابان زیبا و در جوار بازار به ورودی بازارچه عودلاجان خواهید رسید. اگر هم برای اطمینان بیشتر آدرس را از کسی پرسیدید کافی است سراغ بازار آهنگران که روبروی این بازارچه قرار دارد را بگیرید.

زیبایی و ویژگی های خاص ورودی این بازارچه، اشتیاق هر گردشگری را برای ورود دو چندان می کند. نو بودن و مرمت بازارچه در کنار اصالت و تاریخ کهن آن، فضای بی نظیری را برای بازدیدکنندگان به وجود می آورد.  طاق تاریخی بازارچه نیز از ویژگی های شاخص بازارچه است که طبق گفته بازاریان ، همان طاقی است که از ابتدای ساخت بازار به جا مانده است و اکنون در دست تعمیر و بازسازی می باشد.  درب های چوبی و بسیار قدیمی و زیبای بازارچه نیز قطعاً توجه تان را به خود جلب خواهند کرد.

گشت و گذار ما از حجره ها آغاز می شود و ابتدا این قالی های زیبا هستند که به ما خوشامد می گویند.

بدون اغراق می توان گفت که یکی از جذاب ترین بخش های هر بازار سنتی، فروشندگان به خصوص فروشندگان باسایقه و قدیمی آن می باشد. هم صحبتی با این افراد بسیار دلچسب بوده و در همان گفت و گوی کوتاه، دنیایی از تجربه و شیرینی در برابرتان ظاهر می گردد. گفت و گو با فروشندگان این بازارچه آنقدر جذاب بود که در هر حجره مدت زیادی را به این کار گذراندیم. اگر برای بازدید به این بازار رفتید شما هم این گپ های فوق العاده را حتما تجربه کنید.

وارد هر حجره ای که شدیم فروشندگان در حین صحبت، آداب و رسوم پذیرایی را نیز فراموش نمی کردند. هر حجره به سبک خاصی دعوت به نهار، شکلات و شیرینی و برخی نیز با چای از ما پذیرایی کردند. در بازار همه چیز اصول خاص خودش را دارد.

طولانی ترین گپ و گفتگو را با آقای دهقان فروشنده ای از همدان داشتیم که حجره اش پر از صنایع دستی ساخته شده با چرم بود. صحبت مان از صنایع دستی آغاز شده و به دنیای بزرگ گردشگری رسید. دغدغه او نیز مانند بسیاری از ما عدم اطلاع رسانی و معرفی صحیح جاذبه های تاریخی و فرهنگی کشورمان بود. ایشان از گسترش سایت های اطلاع رسانی گردشگری بسیار ابراز خوشحال و راضی بود. در نهایت نیز هدیه ای کوچک اما بسیار ارزشمند به ما اهدا کردند.